Chorobą układu pokarmowego, która występuje bardzo często, jednak równie często pozostaje niezdiagnozowana, jest zespół jelita drażliwego. Dotyka około 20% mieszkańców państw wysoko rozwiniętych, wśród nich aż 70% chorych to kobiety. Głównymi objawami tej dolegliwości są częste wzdęcia, uczucie pełności żołądka i problem z kończeniem posiłków (uczucie szybkiego najadania się), występujące naprzemiennie biegunka i zaparcia (postać mieszana), bóle i skurcze żołądka, a także zgada i nadkwaśność żołądka. Objawom tym może towarzyszyć szereg innych symptomów, niezwiązanych bezpośrednio z dolegliwościami, jak zmęczenie, uczucie parcia na pęcherz, kołatanie serca połączone z atakami paniki czy bóle nóg i wzdłuż linii kręgosłupa. Objawy te wzmagają się zwykle, gdy towarzyszy im stres, u kobiet dodatkowo mogą być związane z fazą cyklu. W wielu przypadkach mówi się o symptomach indywidualnych. 

Diagnozę o zachorowaniu na zespół jelita drażliwego stawia się po wykluczeniu innych chorób układu pokarmowego. Jednym z najważniejszych sposobów leczenia zespołu jelita drażliwego jest odpowiednia modyfikacja sposobu żywienia i dostosowanie diety do objawów i dolegliwości. Zespół jelita drażliwego może przebiegać w dwóch postaciach (czasem na przemian) – postaci biegunkowej oraz postaci zaparciowej. W obu przypadkach istnieją różne zasady bilansowania jadłospisu. Zawsze jednak wymaga to szczegółowego wywiadu i starannego dopasowania nie tylko składu jadłospisu, ale i technik przyrządzania potraw, wypijania odpowiednich płynów i pór jadania posiłków.